غذا : عدس پلو ، خورش ريواس ، خورش آلو اسفناج ، لوبيا چشم بلبلي پلو ، آش ، ته چين بادمجان ، خورش قيمه ، خورش قورمه سبزي 

سوغات (روستاهاي استان) : قالي ، گليم ، حصير و جاجيم 

صنايع دستي : صنايع دستي استان تهران با توجه به بافت اجتماعي و تنوع قومي به سه دسته شهري، روستايي و عشايري تقسيم مي شوند . صنايع دستي شهري در كارگاه هاي دايمي توليد مي شوند و فاقد سابقه طولاني در منطقه هستند و بيش تر سازندگان آن ها ازشهرستان هاي ديگر مهاجرت كرده و در شهرستان هاي مختلف استان تهران ساكن شده اند. بررسي كارگاه هاي شيشه گري ، سفال سازي، پتو بافي و زيلوبافي در مناطق روستايي نشان مي دهد كه دست اندركاران آن ها افراد غير بومي هستند كه بيش تر از تهران، تبريز و لالجين همدان به مناطق روستايي مهاجرت كرده اند. كارگاه هاي شيشه گري و پتو بافي روستاي قشلاق ملارد، سفال گري روستاي احمد آباد ورامين، زيلو بافي در روستاهاي گرگ تپه، شهرك مدرس و باقر آباد، پارچه بافي درروستاي خيرآباد و... داراي اين خصلت هستند. بيش تر خراطان تهران اهل دزفول ( استان خوزستان ) و توليد كنندگان مصنوعات سفالي بيش تر از لالجين همدان هستند. تنها صنعت بومي استان تهران؛ نقاشي روي چرم است كه از دوره قاجاريه در تهران رواج يافته است.صنايع دستي استان تهران با توجه به بافت اجتماعي و تنوع قومي, به سه دسته شهري, روستايي و عشايري تقسيم مي شود. عمده ترين صنايع دستي استان را قلم زني روي مس و برنج , خراطي و سبدبافي ، خاتم كاري ، شيشه گري، تراش و نقاشي روي شيشه ، زيلو بافي، نقاشي روي چرم ، قالي بافي، سفالگري و چاپ باتيك تشكيل مي دهد. رشته هاي مورد اشاره فاقد سابقه طولاني در منطقه هستند و دست اندركاران اكثر رشته هاي صنايع دستي عمدتا از شهرستانهاي ديگر به تهران مهاجرت كرده اند. به طور مثال، ساخت مصنوعات خاتم و قلم زني را به طور عمده، صنعتگران شيرازي و اصفهاني انجام مي دهند. بيشتر خراطان اين صنايع نيز اهل دزفول هستند.صنايع دستي روستايي به طور عمده خانگي و غير دائمي هستندو فعاليتهاي عمده آنها را قالي بافي، سفالگري، حصيربافي، گليم بافي(منجمله ورني بافي) و دستبافي تشكيل مي دهد.صنايع دستي عشايري قديمي ترين نوع صنايع دستي استان است كه توليد آن عموما به طور خانگي و فصلي انجام مي پذيرد. اين نوع از صنايع دستي، با توجه به تركيب قومي منطقه، در ميان صنايع دستي استان جايگاهي ويژه دارد و هم اينك يكي از نقاط برجسته و مثبت صنايع دستي استان محسوب مي شود. دست اندركاران اين بخش از دست ساخته هاي ايراني كه بافت انواع قالي و قاليچه ، ورني، جاجيم و گليم ، چنته ، رويه پشتي ، جوال، خورجين و نيز رنگرزي و ريسندگي پشم را در انحصار خود دارند، گروهي از عشاير لر ، قشقايي ، شاهسون و... هستند كه در دهه هاي اخير از زادگاه خود به تهران ، ري ، ورامين و حومه كرج مهاجرت كرده اند. 

 غذا : كباب بختياري

سوغات : گز بلداجي

صنايع دستي : انواع بافته ها مثل فرش، هورژين ( خورجين ) ، قالي، خرسك ، سياه چادر ، چوقا ، موج ، وريس ، نمكدان ( كيسه اي جهت نگهداري نمك ) ، سفره آردي .  

غذا : آش زرشك ، آش بلكه ، اماج كماج ، عقيقه ، اشكنه زرك ، آش قليه ، ماستاوه ، ديمه دني ، ماشه شوله و قوروتو

سوغات : آبنبات(شكر پنير)

صنايع دستي : قاليچه و پشتي تركمني ، گليم و جاجيم ، چادرشب ابريشمي ، كلاه كركي ، چارق دوزي ، پوستين دوزي ، زين سازي. رايج ترين هنر عشاير كرد خراسان شمالي(آش خانه) بافت نوعي گليم به نام سفره كردي است كه بازگو كننده داستان زندگي بافنده است. اين هنر مختص به خراسان بزرگ بوده و از بافته هاي منحصر به فرد زنان كرد عشاير اين خطه مي باشد كه در شهرستانها ي بجنورد، مانه و سملقان ، شيروان ، فاروج و اسفراين رواج دارد. سفره كردي يك نوع گليم با بافت پيچ است و به همراه نقشهاي بسيار زيبا و با مضامين و مفاهيم عميق كه ريشه در باورهاي اين منطقه دارد، از جنس پشم بافته مي شود و به همين دليل مانع از نفوذ رطوبت مي شود . نقوش بكار رفته در اين دستبافته ها نيز داراي تنوع بسياري بوده كه عمدتا طرح مشترك همه سفره كردي ها عبارتند از يك حاشيه و يك متن ساده كه داراي نقوش انتزاعي گياهي، حيواني و نقوش هندسي و بر اساس سه شكل مربع، مثلث و دايره مي باشد و در دو طرف زمينه سفره به تعداد زياد و مساوي انگشت دانه، كه نشانگر دستهايي است كه براي كسب روزي به سوي خداوند بالا مي رود. آنچه از نمادها در سفره كردي مشاهده مي شود همه شكر به درگاه خدا و احترام به طبيعت و نعمات الهي است كه اين مقوله به زيبايي و سادگي درون مايه مذهبي را به ما نمايان مي كند. 

غذا : كه لانه ، دانوله ‌، كفته‌شۆربا ، دۆخه‌وا ‌، شيره‌وا ‌، ترخێنه‌ ‌، دۆينه‌ ‌، كه‌شكه‌كين ‌، نيسكێن ‌، پرپۆڵه‌ ، شۆربا ، سايله‌ ، پيازاو ، ھه‌ڵوژاو ، ماشێن ، بۆرياو ، گونێنه‌ورۆن ، ياپراخ ، قبوڵي ، په‌ڕشه‌ ، بڕوێشێن ، سڵقاو ، له‌تكاو ، فڕوجاو ، قه‌يسياو ، قه‌يماخ ، شلكێنه‌ ، ، كولێره‌گاڵگاڵي ، ناوساجي ، نان ساجي و ...

سوغات : شيريني كنجد ، نان برنجي ، باسلق و كماج و حلوا سوهاني 

صنايع دستي : سفال ، سراميك ، قالي ، گليم ، منبت ، كاشي كاري ، گيوه دوزي

غذا : آبگوشت كشك ، خورش سيب درختي 

سوغات : عسل ، روغن حيواني

صنايع دستي : با توجه به تركيب جمعيتى عشايرى، روستايى و شهرى در استان و متناسب با نوع فعاليت آنها صنايع دستى نيز متفاوت و متمايز ميباشد. اكثر دست ساخته ها و بافته هاى عشايرى و روستايى استان ، سياه چادر ، قالى ، گليم ، چيت ، جاجيم بافى و رنگرزى ميباشد كه بيشتر جهت مصرف داخلى توليد مى نمايند و صنايع دستى شهرى استان خراطى ، ورشو سازى ، نمد بافى ، قالى بافى و گليم بافى ميباشد. كه عمده سوغاتى هاى استان را تشكيل ميدهد.

ورشوسازي از هنرهاي با سابقه ايراني است كه مهد آن بروجرد در استان لرستان است اما اين هنر اصيل به دلايل متعددي در حال فراموشي است. به گزارش مهر در بروجرد، هنر ورشو از ديرباز نزد ايرانيان به ويژه مردم لرستان از اهميت خاصي برخوردار بوده است اما امروز اين هنر ملي مانند گذشته بازار گرمي ندارد و جاي خالي ظروف ورشو بر ديوار و طاقچه منازل خالي است.