لوئيز ليلين (Louise Laylin) در سال ۱۳۳۶ با يكي از شاهزادگان ايراني به نام نرسي فيروز ازدواج و به ايران سفر كرد. با كمك همسر خود و با علاقه اي كه به اسب و سواري داشت، مركزي را به نام نوروزآباد در تهران جهت سواري فرزندانش تاسيس كرد. لوئيز همواره به دنبال اسبي كوچك اندام بود كه براي سواري كودكان مناسب باشد. سرانجام جست وجو و كنجكاوي اش در اين باره منجر به كشف مجدد نژادي شد كه قدمتي هزاران ساله داشت. او با پشتكار فراوان توانست اسبي را مجدداً به دنيا معرفي كند كه داراي ارزش فراواني بود. اسب منحصر به فردي كه به مينياتور اسب عرب شباهت دارد و او آن را اسبچه خزر ناميد. قدمت نژاد آن به سه هزار سال ميرسد و يك نژاد اصيل ايراني است. در واقع يكي از هيجانانگيزترين كشفيات اسب در قرن بيستم، كشف اسب خزر است. اسبچه خزر به اسب مينياتوري معروف شده، ولي ازنظر ظاهري، تناسب اندام يك اسب بزرگ را دارد. اين اسب كه تصور ميشد از هزار سال قبل منقرض شده، يكي از چهار تيره اصلي اجداد اسبان خونگرم امروزي جهان ميباشد. خصوصيات رفتاري اين نژاد حاكي از هوش سرشار آن بوده و مهمترين ويژگياش فراگيري سريع و آسان رفتارهاي آموزشي است. اسبچه خزر با توجه به سابقه تاريخي، زيبايي و استعدادهاي بسيار بالا، مناسب آميزش با ساير نژادهاي اسبهاي داخلي و خارجي است. تلفيق اين هوش با خلق و خوي مهربان در اين نژاد، آن را جزو بهترين نژادها براي سواركاري و آموزش كودكان در جهان قرار داده است. آموزش اين نژاد در باشگاههاي سواركاري نشان داد كه از نظر پرش از استعداد خاصي برخوردار بوده و در بسياري موارد قابل رقابت با اسبهاي بزرگ ميباشند.